Loading...
Заман-ай
с. Ұ. Есдәулетовтікі ә. Т. Мұхамеджановтікі
Ұлдарыңның қайда кеткен құрығы, Қыздарыңның қайда кеткен бұрымы? Мейірімге зарықтырған заман-ай, Заман-ай, заман-ай, Туған жердің лайланды-ау тұнығы.
Қайран елім, қайран жерім қор болған, Жомарттығы сор болған-ай, Жарылыстан көз ашпаған далам-ай.
Неге біздер у ішеміз суаттан, Неге біздер ажыраймыз тұяқтан? Туған жерді тоздырғанша, заман-ай, Заман-ай, заман-ай, Неге жерге кірмейміз біз ұяттан?
Қайран елім, қайран жерім қор болған, Жомарттығы сор болған-ай, Жарылыстан көз ашпаған далам-ай.
Қираттық та ата-баба мазарын, Қасіреттің тарттық енді азабын. Қоң етіңді ойып берген, заман-ай, Заман-ай, заман-ай, Көсілетін көрпең қайда, қазағым?
Қайран елім, қайран жерім қор болған, Жомарттығы сор болған-ай, Жарылыстан көз ашпаған далам-ай.
Прочитано: 1625
|